Wsparcie samodzielności w cyfrowo poszerzonej kulturze.

Skokami do przodu

Widmo globalnej militarnej konfrontacji pomiędzy USA a Chinami usuwa w cień poczucie zagrożenia strategicznymi skutkami cyfrowej rewolucji dla naszego życia. Zagrożenie dla wolności i równości w relacjach międzyludzkich.  

Wydaje się, że aktywowany Moskiewskim poczuciem dominacji wirus wojny skutecznie zawładnął nie tylko polityką bezpieczeństwa Europy Środka ale i społecznymi wizjami rozwoju. Że skuteczną prewencją przed utratą politycznego samostanowienia ma być obecnie powszechny pobór.

Uważam że perspektywa zbrojnych konfrontacji zaciemnia pełny obraz zagrożeń wywołanych końcem epoki liberalizmu gospodarczego. Gdy tymczasem trwający od prawie wieku proces cyfrowej modernizacji gospodarowania wchodzi obecnie w etap rewolucji sztucznej inteligencji.  

A będzie to okres ogromnej dynamiki nie tylko w wymiarach odkryć naukowych czy innowacji technologicznych, ale i w sterowanych przez zarządzających globalnymi funduszami inwestycyjnymi programach koncentrowania emocji społecznych na zmistyfikowanych problemach. Co Rafał Ziemkiewicz określił terminem trolowanie rewolucji. 

Deficyty i nadmiary

Dla skutecznego przedstawienia swoich oczekiwań wobec przyszłości Polski, konieczną jest nie tylko identyfikacja zagrożeń chrześcijańskiej wolności wynikająca z medialnej skuteczności rzeczników strategii oligarchizacji [1] ale i opracowanie wizji humanizacji gospodarowania, jako alternatywnej strategii modernizacji ustroju życia publicznego. Modernizacji której konieczność wynika ze skutków cyfrowego poszerzenia kluczowych wymiarów kultury. 

Przyjmując za Janem Pawłem II że kultura to to co człowiekowi pozwala być z drugim człowiekiem odnoszę skutki cyfrowego poszerzenia relacji międzyludzkich do wymiarów czasu, przestrzeni i zasobów. Przy czym o ile zmiany w wymiarach czasu i przestrzeni mają swoje odniesienia w pierwszej kolejności do samodzielności prywatnych, o tyle zmiany w zasobach wiedzy czy zasobach natury  odnosić trzeba do samodzielności wspólnot. 


Rys. 1. Strategiczne wyzwania cyfrowego poszerzenia kultury. 

Dlatego uważam że procesy powiększania się deficytu zasobów natury a z drugiej strony procesy powiększania się nadmiaru zasobów wiedzy winny być uznane za strategiczne wyzwania dla długofalowych koncepcji rozwoju Polski (rys. 1). Czego konsekwencją powinno być sformułowanie propozycji dla globalnego uzgodnienia kryteriów i wprowadzenia globalnej infrastruktury ekorównowagi zasobów natury oraz uzgodnienia kryteriów i wprowadzenia Narodowej infrastruktury pamięci dla zasobów wiedzy (rys. 2).


 Rys. 2. Cyfrowy asystent samodzielności. 

I o ile ponadnarodowe prace nad przeciwdziałaniu negatywnym skutkom deficytu zasobów naturalnych trwają już od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, o tyle wciąż niska jest świadomość znaczenia narodowej infrastruktury pamięci dla możliwości przeciwdziałania negatywnym skutkom nadmiaru cyfrowych zasobów wiedzy. Dla przeciwdziałania ich zgubnego wpływu na zadaną nam wolność poprzez dominację decyzji podejmowanych w czasie spontanicznym i w przestrzeni medialnej.

Cyfrowy asystent samodzielności 

Tymczasem otwarcie gigantycznych zasobów cyfrowej wiedzy okazuje się być nadmiarowe wobec ludzkich możliwości ich roztropnego poznania. Co poprzez rosnącą przewagę decyzji podejmowanych w czasie spontanicznym i w przestrzeni medialnej, prowadzić może do poczucia wykluczenia społecznego a w konsekwencji wytracania zdolności do samodzielności gospodarczej i politycznej ułatwiać realizację strategii oligarchizacji. 

Sądzę że przełamaniem tego strategicznego wyzwania nadmiarowości zasobów wiedzy może być wykorzystanie takich algorytmów sztucznej inteligencji które skupią zasięg penetracji danych do obszarów gwarantujących ich wiarygodność. Wykorzystując do tego przygotowane dla wsparcia samodzielności w strategii humanizacji narodowe infrastruktury pamięci.  


Rys. 3. Trzy kryteria zrównoważonego rozwoju. 

 Tak ograniczona przestrzeń poznania Cyfrowych asystentów samodzielności, wymaga wcześniejszego przyjęcia przez państwa wyrażające narodowe aspiracje samostanowienia, subsydiarnego wsparcia administracji dla społecznego budowania repozytoriów pamięci. Powstających dzięki narodowym potencjałom solidarności. 

Uważam, że takie przesłanie warto wprowadzić do debaty o Koncepcji Rozwoju Kraju 2050 nie zważając nawet na realność zagrożeń ze strony bliższych i dalszych imperiów. Tak by edukacyjna praca Cyfrowych asystentów samodzielności wspierała relacje czasu systematycznego i przestrzeni osobowej, dla podnoszenia zakresów pracy solidarnej i demokracji bezpośredniej.

--------------------------
[1] To i kilka innych terminów opisujących przemiany wynikające z końca epoki gospodarki liberalnej przedstawiłem w dwóch wcześniejszych tekstach Wolność w potrzebie i Infrastruktura pamięci.